Spaanse les

‘Me llamo Mieke’ Begon Mieke met haar eerste les. Ik heb nog niet eerder Spaans gehad dus ik had ook nog nooit echt een woord gehoord (alleen dat van het liedje Salsa Tequila ;)).

Ik heb nu zo’n vier Spaanse lessen gehad (waarvan 2 buiten ;)) en we praten heel veel in de les, daar leer je zo veel van maar het is soms best wel spannend omdat de vragen echt recht op je af komen en je eigenlijk meteen moet antwoorden: ‘¿Cómo te llamas?’ ‘Me llamo Linthe’ ‘¿Cuántos años tienes?’ ‘Tengo dieciséis años’. (‘Hoe heet je?’ ‘Ik heet Linthe’ ‘Hoe oud ben je’ ‘Ik ben zestien jaar oud’)

Als ik het bijvoorbeeld vergelijk met mijn eerste drie Franse of Duitse lessen kon ik echt niet wat ik nu in het Spaans kan, want naast dat we heel veel Spaans praten moeten we ook woordjes leren, opdrachten maken en krijgen we grammatica uitleg. Ik vind het best wel leuk om Spaans te leren maar het is ook echt wel nodig voor straks in Cuba als we een eigen reis gaan maken, want de Cubanen spreken heel slecht of bijna geen Engels. Maar misschien is het ook leuk omdat het niet heel ingewikkeld is (tot nu toe dan); je zegt wat je schrijft en er zijn geen ingewikkelde accenten of zo. Het lijkt mij heel leuk om straks een blogje of zo in het Spaans te kunnen schrijven.

¡Adiós!

Linthe

Heftig verhaal van Merle die in dezelfde 'wacht' als Linthe zat

Hoi!! Alweer de tweede Sailmail, helaas kotsstand niet meer op nul. Gisteren (maandag) vertrokken rond drieën uit Brest. Iedereen was blij dat we weer naar zee gingen, niemand vond het erg om de lelijke haven vol roestbakken en strijkijzers achter ons te laten. Zeegang was stevig, maar het ging. Uurtje later voelde ik me een beetje misselijk, maar dat ging in vlagen steeds weer weg. De eersten hingen al gauw kotsend over boord. Terwijl ik lekker met Tara in de salon zat te kletsen, voelde ik me ineens niet zo heel erg lekker meer. Ik peerde ‘m snel naar buiten en ging over de reling hangen, maar het ging goed. Alleen maar heerlijk veel slijm. Mieke zag me staan en van haar kreeg ik het advies om aan de andere kant te gaan staan, daar schijnt de maan, da’s mooier.íí Docent Thijs was ook zeeziek en toen dat een beetje minder werd, was hij gigantisch melig. Uiteindelijk lag ik met hem en Frouwke (ook een docent) op het midden-dek Ierse liedjes te zingen. Ik moest toen naar beneden om mijn bed weer op te dekken. De hele gang stonk vreselijk naar je kan wel raden wat. In de hut ging het flink te keer en omdat we niet alles zeevast hadden gemaakt, lag de hele kamer vol zooi. Snel heb ik mijn zeilpak aangetrokken en ben toen weer naar boven gestommeld. NÈt op tijd: binnen twee seconden hing ik over de reling. Ik raakte even in paniek, want ik wilde niet overgeven, maar toen het er uit was, luchtte dat op.
Alles werd door elkaar heen geschud. De keuken was levensgevaarlijk. De messen bleven weliswaar netjes op hun plek maar glazen bekers vlogen je om de oren. Heb een poging gedaan tot het opruimen er van, maar verder dan bij elkaar vegen kwam ik niet.
Het ene moment sta je recht op met iemand te praten, het volgende lig je drie meter verderop languit op de bank. Ik had er wel erg veel lol om, zeker toen Hessel en Sam vonden dat de zeeziekte wel mee viel als je ging staan dansen op Trift shop. Die theorie heeft zichzelf later ook ontkracht, maar goedÖ Heb de keukendienst van Maddie ‘s avonds overgenomen: drie borden afdrogen, want iedereen was te ziek om te eten. Over eten/overgeven praten was verboden, daar was ik blij om.
Daarna kwam de wacht, van 9 tot 12. Vreselijk. Er moesten zeilen gehesen worden en het regende. Even later verander die regen in hagel en op de achtergrond bliksemde het flink, wat wel gaaf was om te zien. Om half twaalf ging ik de volgende wacht wakker maken. Dat was een ramp. Twee mensen vertikten het om hun bed uit te komen en vonden dat ze het ontzettend zwaar hadden. Uiteindelijk moest mijn wacht twintig minuten langer blijven omdat zij te lui waren en moesten we in nog meer regen en hagel extra zeilen hijsen. Als je te laat komt op de wacht, krijgt je hele wacht een straf. Vanavond worden we dus door hun een half uur eerder afgelost: half uur eerder Èn langer slapen! HÈÈrlijk.
Moeten nog door de golf van Biskaje, ik ben benieuwd hoe dat gaat worden. liefs Merle

Wachtlopen

Vanochtend 27 oktober werd ik wakker door 1, 2 hup! 1, 2 hup, de zeilen werden gehesen! Uiteindelijk hoorde ik de motor niet meer aanstaan. Heerlijk dacht ik, we zeilen eindelijk!

De groep is tot Tenerife verdeeld in vier wachten. Elke wacht bestaat dus uit zo’n 9 mensen. Iedere wacht heeft om een bepaalde tijd de taak om het schip te besturen. Wacht 1 heeft van 12-3 uur, wacht 2 van 3-6 uur, wacht 3 van 6-9 uur en wacht 4, waar ik in zit, van 9-12 uur. Deze tijden gelden overdag maar ook ’s nachts want een schip vaart natuurlijk niet uit zichzelf. Na 3 uur is je wacht over en maak je de volgende wacht wakker zodat zij het van je over kunnen nemen.
Wat je nou precies doet met wacht lopen? Ten eerste als de motor aanstaat ieder kwartier de motor checken en als de watermaker aanstaat, die ook checken. Voor beiden moet je afdalen naar de machinekamer. Ook moet je elk halfuur een rondje op het schip doen of alles nog vaststaat en als de zeilen staan, kijken of ze niet klapperen.
Natuurlijk moet de boot ook gestuurd worden dus als je met z’n 8’en wacht loopt en je loopt 3 uur wacht mag iedereen 22,5 minuten sturen. Ook moeten we ieder uur het logboek bijhouden om te kijken waar we zijn. En dan nog als de wind goed staat de zeilen hijsen en als de wind verkeerd gaat staan alle zeilen weer neerhalen en opdoeken. Bijvoorbeeld de binnen en buiten kluiver. Dan moet je dus met z’n tweeën een tuigje aan en in het kluivernet voor op de boot dat zeil inpakken (en dat terwijl de boot heel erg op en neer gaat). Ik kan je vertellen, het is best gaaf maar echt heel erg irritant!
Dit lijkt allemaal best wel veel alleen soms ben je heel lang gewoon een beetje niks aan het doen bij het roer samen met de andere mensen van je wacht. Ik vind dat best wel chill, vooral als het lekker weer is J.
Tot Tenerife hebben we nu 3-uurs wachten maar straks worden het 4-uurs wachten en dan heb je ook nog om de dag school. Ik ben heel erg benieuwd hoe dat straks gaat lopen!

The first week at sea

Hoi allemaal,
Het is hier echt geweldig. Zaterdag ging ik op het schip en deze week is zo snel gegaan want morgen is het afscheid al!
Wat hebben we veel gedaan deze week. Na zaterdag iedereen doei gezegd te hebben werden de wachten verdeeld en de kamer indelingen gemaakt tot aan Tenerife. Ik heb echt supergezellige mensen in mijn hut. Het is heel klein, er staan twee stapelbedden in en een wastafeltje. Ik heb er eigenlijk geen problemen mee. De wc's en de douches zijn ook gewoon prima zo lang je alles maar schoon en opgeruimd houd. Dat hebben we ook veel gedaan deze week, opruimen. Ten eerste je hut maar ook de voorraden eten en spullen.
Er moest een plan gemaakt worden voor het inruimen van het eten, dat wilde ik wel doen, daarmee nam ik soort van de leiding. De grote vrachtwagen kwam en alles ging in 1 x goed, wat uitzonderlijk was zei Maurice, de kok. Toen op het einde voor mij applaus kwam voelde ik me wel even superblij. Eigenlijk ben ik helemaal niet zo van het ordenen, daar is mijn zus altijd beter in, daarom was het extra leuk. Verder hebben we nog brandoefeningen gedaan, alle zeilen vastgemaakt, een planning gemaakt voor school en gesport.
Ik voel me zo thuis hier. Natuurlijk was het wel even wennen maar dat wennen ging zo snel, alles lijkt zo normaal nu hier, terwijl het heel anders is dan thuis. Bijvoorbeeld warm eten tussen de middag, zelf verantwoordelijk zijn wanneer je naar bed gaat (daarom zijn we wel allemaal moe haha) en keukendiensten hebben, dus constant bezig zijn met tafeldekken, afwassen, koken en schoomaken in de keuken.
Ook de mensen zijn allemaal zo chill, niemand valt buiten de groep en iedereen helpt elkaar, het is gewoon familie.
We moesten onze telefoon aan het begin inleveren en ik merk dat ik hem helemaal niet mis. Gister kregen we wel even onze mobiel terug, zo'n momentje is top om even te whatsappen en bellen maar daarna vind ik het ook weer lekker om hier te zijn.
Ik kan echt niet wachten om heerlijk te zeilen in warm weer want er is hier nog wel vaak regen. Varen gaan we vannacht voor de eerste keer doen! Ik kijk er echt naar uit :). Morgen komt mama meevaren tot Ijmuiden naar het grote afscheid. Wel leuk om iedereen nog een keer te zien maar heel veel zin heb ik er niet in.. Het wordt sowieso een grote emotionele boel.
Tot aan Tenerife wordt het wel even bikkelen op de Noordzee ook met nacht-wachten, maar daarna wordt het lekker weer en starten we met school.
Misschien tot morgen in Ijmuiden en anders tot mijn volgende blog! (Ik weet niet zeker wanneer die komt omdat ik niet zoveel internet heb)

Heel veel liefs,
Linthe

Mijn sponsoren

Dit zijn alle fantastische mensen die deze droom werkelijkheid hebben laten worden.

Bedrijven:
Leuk Leren Communiceren
Maranza
Alaka
Jong Talent Coach
van Silfhout & Hogetoorn Wereldmakelaars
Loopbaanadviseur Yolanthe de Goederen

Particulieren:
Karin Tiktak
Kees Oudheusden
Corlisa Belt
Familie Prins
Aline Boels
Lieske & Fred Belt
Lenja van Rooij
Liesje König
Froukje & Bart
Freek Zilvold
Nicole Engering
Maartje en Wouter Boer
Kees ten Hage
Renate Zellenrath
Marte Keulenmans
Anke van Rees
Stephanie de Blecourt
Vera Hogertoorn
Mariette van der Horst
Floor Boer
Barbara Sprenkels
Saskia Mokkenstorm
Nicoline van Straten
Ingrid de Mooi
Esmée van Vliet
Claudia Ketting
Quin Zilvold
Erwin Petersen
Thijs Rijsdijk
Elke Wentink
Fremerika Zwemmer
Guido Heezen
Henk Hofman
Fiona Cook & Edwin Boiten
Karin de Galan
Leneke König
Carlijne Pauwels
Gaby Offermans & Michel Erades
Jelke Smit
David & Judith van Zelm- van Eldink
Marscha Pinedo
Wout Kranenburg
Paulien & Klaas Tiktak
Joke Groenenveld
Franks van Rooij
Sterre Erades
Gerard & Mirjam Buitenhof
Frank Kanen
Nancy Vreeburg
Carla de Graaf
Familie Vasen
Karin & Appie
JMLF König-Coppes
Conny van Erp
Jeroen van Rooij
Zora en Yuri|
Ab & Welmoed
Cindy Pietersen
Marieke van Ierschot
Ad & Helga Kruidenier
Gijs Kruijt
Maaike Vos
Douwe Sternfeld
Juul & Jasper
Barbara & Arnold
Peter Frans Pauwels

Heel erg bedankt allemaal, zonder jullie was dit nooit gelukt.
Liefs Linthe

Ik ga, ìk ga, ik gá.

Hallo lieve mensen, familie, vrienden en kennissen.

Een halfjaar geleden ging ik bij mijn vriendin Pien lunchen. We waren lekker aan het kletsen en op gegeven moment kwam het onderwerp op ´School at Sea´. Ik had al van Pien gehoord dat ze daaraan mee ging doen maar het was meer een vaag beeld van o ja zíj gaat een halfjaar zeilend haar lesprogramma volgen. Nooit was het idee opgekomen dat ik dat ook zou kunnen doen... Tot die ene middag.
Wela stelde de wonder vraag; maar eh, zou je je nu ook nog kunnen aanmelden? Ja natuurlijk zei Pien. Bam. Daar was het. Een soort vonkje vanbinnen. Ik kon dat ook doen! Toen ben ik het helemaal gaan onderzoeken en op gegeven moment was het vuur aan en koos ik echt voor School at Sea.
Nadat ik me had aangemeld volgde de fondsverwerftrainingen, want deze reis koste wel even €20370. De fondsverwerftrainingen waren een 3-tal zondagen waarin Brenda Sarbach ons coachte tot verantwoordelijke sponsorwervers. De derde zondag kregen we ook coaches waarin we de komende periode iedere week contact opnamen over hoe het ging.
Een plan maken, mailtjes versturen, een site opzetten, filmpjes maken, facebook berichten plaatsen en vertellen vertellen vertellen.

Toen kwam het selectieweekend. Helemaal op z'n 'school at sea'. Eigen verantwoordelijkheid, teambuilding, zelf afwassen, zelf koken en zelf 'de leukste avond van je leven' maken, maar ook de hele groep beter leren kennen. Het was een topweekend!

En weer verder sponsoren zoeken, een benefiet voorstelling organiseren, oppassen, site uit de lucht --> site weer opbouwen...
Toen kwam het selecteren of je uiteindelijk wel of niet meeging. Ik was met papa aan het zeilen en toen werd het selecteren ook nog uitgesteld, echt zenuwslopend was dat. Maar uiteindelijk het verlossende mailtje:Je bent geselecteerd voor School at Sea schooljaar 2014/2015!

Maar ik zat op zo'n 3/4 van het geld dus ik was er nog niet...
Intussen begon school ook weer dus weer een nieuwe klas en nieuwe docenten. Het kwam erop neer dat de 1e SE-week net viel in de week dat ik wegging dus toen kwam het plan dat ik de se-week vóór de herfstvakantie maakte ipv na. Allemaal heel leuk en aardig maar dat betekent wel keihard werken om alles op tijd af te krijgen. Maar ik was al lang blij dát het mogenlijk was en dat alle docenten meewerkte en mijn school daar helemaal voor openstond (en staat ;)).
Ook het gesprekje tussen school en school at sea verliep helemaal prima, de toetsen zouden opgestuurd worden en mijn school werkt helemaal mee.
En dan hoor ik vandaag mijn laatste sponsor binnenkomen. En het resultaat is hieronder te zien:

Ik wil iedereen die dit mogenlijk heeft gemaakt enooorm bedanken. Zonder jullie hulp was dit nooit gelukt. Hierbij bedoel ik de steun van het geld maar ook de mentale steun die veel mensen gegeven hebben. Heel veel dank hiervoor.

18 oktober is het dan zover. Dan gaan alle 34 leerlingen aan boord. We verblijven 6 dagen in Amsterdam en op vrijdag 24 oktober mag iedere leerling een famililid meenemen op de boot naar Ijmuiden. Daar komen we aan en gaat alle familie van boord en is het afscheid aangebroken en om 3 uur vertrekken we dan écht.
(Wie wil mag mij uitzwaaien op vrijdag 24 oktober in Ijmuiden van ongeveer 13:00 tot 15:00)

Heel veel liefs xxx Linthe

P.s Wil jij tijdens mijn reis een melding krijgen als er een nieuw verhaal, een nieuw filmpje of nieuwe foto's op mijn webiste zijn? Dan moet je even rechts in het witte balkje je e-mail invoeren! (als je dit verhaal via een email hebt gekregen hoeft dat natuurlijk niet want dan sta je al in de mailinglijst ;))

Linthe at Sea