Aankomst IJmuiden

Jaja, de dag was aangebroken waar we het zoo vaak over hadden gehad, zo vaak hadden voorgesteld en nu was het zover; de sluizen door naar onze vrienden en familie.
Sam Stuurman kwam in de buitenhaven op het eind nog nét aan boord want die was de laatste 3 dagen in het ziekenhuis. We oefende het sas lied nog een keer op het achterdek en de trossen werden losgegooit en iedereen werd helemaal gek...

We begonnen met varen, mensen op het achterdek, mensen op het dakje van Mieke, mensen in de ra van de breefok en mensen in het kluivernet. De sluizen kwamen in zicht, net zoals de eerste bekende gezichten. Zwaaiend, lachend en huilend gingen we de eerste sluisdeur door. De tweede, we draaiden, we legde de gangway uit en... We mochten niet van boord ;) We verzamelden ons op het achterdek in 4 groepen en zongen uit volle borst ons zelfgemaakt sas lied "Sexy als ik zeil". Volgens mij was het niet echt te verstaan maar het ging om het idee. En toen mochten we eindelijk. Eindelijk.
Mijn lieve famile en vrienden knuffelen en alles was goed. Lieve schatten <3.
Wat later verzamelde iedereen zich onder de tent en werden wij als sassers naar voren geroepen. We werden toegesproken door verschillende mensen en kregen een aantal cadeautjes bijvoorbeeld een map met alle sasstories, een houten bekerhouder (haha) en een beker met sas die we altijd aan boord gebruikte voor thee en koffie.
De spullen brachten we op de kant en de laatste knuffels aan de sassers, mijn familie werden uitgedeeld. En toen ging ik. Weg van mijn huis, weg van mijn familie, weg van mijn leven aan boord van de Regina Maris.

Het thuiskomen was zoo raar, weinig mensen begrijpen dat moment van thuiskomen. Alles was zo groot en wit en nieuw terwijl er niet veel was veranderd. Met Vera ben ik een klein rondje door delft gefietst (Fietsen was zoooo leuk na een halfjaar!!!!) naar Delft Station (Zit nu onder de grond, supermooi geworden!). Toen ging ik met mama en iedereen naar papa op de boot. Heel gek om ook weer daar aan te komen, maar wel vertrouwd. Met een avond vol gezelligheid met kaasfondue, chocolade fondue en vele verhalen (van beide kanten) sloten we de aankomst dag af. Die avond in bed was de raarste nacht in dat bed van mijn leven. Natuurlijk kon ik niet slapen, maar alles was goed. Ik ben thuis en ik begin sas stiekem al wel heel erg te mnissen. Wat een geweldige onvergetelijke reis heb ik mogen meemaken. Heel veel dank en liefde voor iedereen die mij steun gegeven heeft vooraf, tijdens en achteraf.

Ik ben bezig met mijn laatste filmpje, en binnenkort zien jullie de foto's die nog missen. Deze weken ga ik lekker thuiskomen, genieten van de herinneringen en misschien al wel wat school doen.

Ik zal nog wel een update geven van hoe het allemaal gaat zo na de reis. Ik ben nog tijdelijk niet bereikbaar op mijn mobiel en krijg sowieso een nieuw nummer. Dus kom maar gezellig langs of ik zie jullie wel een keer :).

Nogmaals bedankt iedereen, hopelijk heb ik jullie een mooi beeld van de reis gegeven. Ik vond dit het beste halfjaar uit mijn leven en het was leuk om ook jullie daar mee van te laten genieten.

Liefs,
Linthe van Rooij

De laatste lootjes

De laatste oversteek… Vanuit Horta voeren we meteen naar een ander eiland van de Azoren omdat we te weinig wc papier hadden ingekocht. Nog 1 nachtje voor anker. Gelukkig besloten we daarna nog een tussenstop te maken in Engeland.

Op 1 april werden er leuke grappen uitgehaald. Bijvoorbeeld plastic folie boven de wc pot, onder de wc bril knalerwten verstoppen, wax op de wc bril, de douchekop van de douche afhalen, plakband op de onderkant van de kraan, de planken onder de banken weghalen, bekers verstoppen, alle dekens van de bedden omwisselen, wc papier verstoppen enzovoort. Iedereen kon er om lachen.

Met pasen kreeg iedereen een ei, jammer genoeg niet verstoppen of versieren maar het was wel lekker. Er werden mutsen gehaakt want ondertussen was het buiten echt koud geworden. Het was nu niet meer wachtlopen in korte broeken en hemdjes, zoals we gewend waren, maar het was nu meer in de richting van thermo’s, truien, handschoenen en mutsen. Het was echt KOUD. Misschien was het wel kouder omdat we 30+ gewend waren, maar de wind was echt heel koud.

Een van de laatste dagen voordat we aankwamen in Engeland kregen we bezoek van een mega groep dolfijnen. Niet een paar maar het waren er echt meer dan 40. Overal rond de boot waren ze. Achterdek, middendek, voordek, overal. Ze bleven meer dan een uur rondzwemmen. Het was echt heel speciaal, een soort afscheid van de dolfijnen voor ons.

Engeland was echt heel erg leuk! We zaten vast aan een ankerboei. Dat betekende; zwarte bijboot bouwen om naar de kant de varen, want in de zwarte bijboot mogen we wel zelf varen. We kregen eerst een dag vrije tijd zonder mobiel, heel leuk want dan zie je ook iets van de stad (Falmouth) zelf. Iedereen wisselde zijn of haar laatste geld om naar Engelse ponden. Zelf had ik nog iets van 3,17 pond J. De dag erna gingen we eerst een stuk wandelen en daarna kregen we nog een keer vrije tijd, maar dan met mobiel. Leuk om nog heel even contact te hebben voordat we in IJmuiden aankomen.

Na Engeland was het nog steeds heel koud, maar de meeste waren nu wel aan de kou gewend. Gewoon heel veel kleren aantrekken en dan bestaat er een kans dat je het iets minder koud hebt.

Na ongeveer 100 mijl begon de scheepsovername en ’s nachts om tien over half twee kwamen we, nadat we alle zeilen gestreken hadden, aan in IJmuiden. Echt heel gek. Ik kan nog steeds niet beseffen dat we weer terug zijn na een halfjaar. Iedereen praat ook gewoon opeens Nederlands en we gaan gewoon nooit meer zeilen nu met de Regina. Ik besef het denk ik pas echt als ik thuis ben en dat het echt voorbij is.

In IJmuiden sloegen we de schoener, buitenkluiver, breefok en het grootzeil af, brachten ze naar de zeilmaker en kwamen er sponsorzeilen voor in de plaats. De rest van de zeilen pakten we in met huiken (een soort zeilhoezen).

Het is ook echt vet gek want nu hebben we weer gewoon Nederlandse radio. Het hele halfjaar hebben we constant dezelfde muziek gehad en nu zijn er allemaal onbekende liedjes op de radio, en er is weer nieuws, het weer dat voorspeld wordt en files (dat heb ik trouwens echt niet gemist)…

Er zijn nu heel veel laatste keren, maar er zijn nog steeds een paar eerste keren. Bijvoorbeeld vanochtend mochten we (voor het eerst) uitslapen tot 11 uur! En deze week mogen we zo vaak en zo lang we willen douchen.

Verder heb ik met Lotte de ankerlier geverft (nog sporen te zien op mijn arm, oeps), Alle voorraden die overwaren, geteld en in kratjes gedaan, alles spullen ingepakt en achter in de salon gelegd en mijn laatste keukendienst gehad op vrijdag die toch niet zo erg was als ik gedacht had. We mochten iets van 8 kilo patat (normaal iets van 3/4 kilo) maken, en 7 kilo vlees (normaal 4,5) wat een feest. Iedereen vond ons geweldig en iedereen hoefde na 3 porties eindelijk een keer niet meer!!

Een van de laatste avonden gingen we naar het strand met verzameld hout van de haven en stookte we een vuurtje midden op het strand. Terwijl we gezellig rond het vuur zaten stoken we de 44 wensballonnen van Marie aan. Op het eind kwam de politie even vertellen dat het vuur niet de bedoeling was. Haha nou wij hadden een geweldige avond gehad! Wauw.

De laatste avond wist iedereen niet zo goed wat die moest doen. Berichtjes voor iedereen achterlaten op kussenslopen, t-shirts, broeken, broekjes enz. En gewoon chill met iedereen zijn. En niet kunnen slapen in je bed.

De volgende ochtend werd ik wakker. Ik deed mijn ogen open en boem, realisatie; Vandaag is De Dag...

Storing bij de filmpjes

Hoi allemaal,
ik weet niet waarom, maar de filmpjes lopen in het midden vast en de muziek is ook niet helemaal goed kwam ik achter. Zodra ik thuis ben zal ik dat gaan fixen en dan komen er nog wat filmpjes bij want ik heb er al weer een paar klaar maar die komen dus pas als ik in NL ben (wat eigenlijk nog heel kort duurt :() 3 weekjes...
Ik ga nog genieten van deze laatste weken aan boord,

xxxx Linth

Bermuda en Azoren

We kwamen in de nacht aan en omdat we nog niet de haven in konden gingen we vlak voor de haven ankeren (mocht eigenlijk niet). De volgende ochtend vroeg werden we weer lekker vroeg uit ons bed gehaald voor de douane. Maar wat was Bermuda mooi.

Op Bermuda kregen we vrije tijd een hele dag dus iedereen kon thuis weer even uitgebreid bellen en contacten wat wel even heel chill was. Ook gingen we naar een heeel mooi strandje met superblauw water en mooie rotsen. Heel chill dagje strand gehad daar en natuurlijk heel erg genoten van het mooie plekje.

Na nog wat ochtendjes school gingen we sporten in de middag. Hardlopen naar een strandje was het plan maar onderweg kwamen we een soort terrein tegen waar je supergoed levend stratego op kon spelen. Eindelijk konden we onze leuke zelfgemaakte stratego kaartjes uitproberen J. Na een leuk potje liepen we rustig weer terug.

Ik weet niet meer precies de volgorde waarin we alles gedaan hadden maar het kwam erop neer dat we steeds in de ochtend school hadden en dan in de middag werd er altijd een bel geluid met het plan van die middag. Dit keer kwam de Spirit of Bermuda langs zij liggen. Dat zijn kinderen van Bermuda rond de 13 jaar die een week op dat schip zeilen rond Bermuda. We hadden iets georganiseerd met in de mast worden gehesen, rondleiding en presentatie. Ook waren ik en Christiaan, Douwe, Jop en Matthias aan het vissen dus daar mochten ze ook langs komen om een lekker visje te zien geslacht worden haha… We hadden met onze zelfgemaakte vislijntjes iets van 30 vissen gevangen en ontleed en klaargemaakt voor de bbq van die avond.

Intussen was de Thor Heyerdaal (de Duitse sas) ook gearriveerd dus in de avond gingen we lekker barbecueën met de 3 tall ships. Supergezellig! Na de bbq gingen we nog een film kijken op het schoenerzeil.

De avond erna liet de Thor eerst een paar filmpjes zien van hun reis en daarna mocht ik een paar van mijn filmpjes laten zien. Best wel leuk dat dat op het schoener zeil voor zo veel mensen gepresenteerd werdJ.

Ook ergens gingen we met z’n alle naar het ‘dolfinarium’. Eerst met de bus naar Hamilton en dan naar het uiterste puntje van de westkust. Het was dus eigenlijk niet echt een dolfinarium, het waren dolfijnen in een best wel klein stukje water. Het was wel heel leuk maar toch vind ik het zelf specialer om dolfijnen te zien midden op de oceaan. Omdat er een Nederlands meisje werkte die Martin kende mochten we de dolfijnen aaien en voeren, heel speciaal en leuk! Met de ferry weer terug naar Hamilton en terug naar de Regina.

op Bermuda hebben we echt heel veel gedaan! En ik vond het echt heel erg leuk. Vaarwel Bermuda hallo grote oversteek. En wat voor een. Na de eerste twee dagen kwam er een storm opzetten. Koud, nat en heel veel golven. Ik vond het geweldig, ik denk de andere niet zo ;). Mutsen, thermo’s en warme truien werden uit de kasten getrokken voor wacht en dan was je klaar en was alles gezellig doorweekt. De laatste 300 mijl was er weer scheepsovername, de storm was weer gaan liggen en met tegenwind motorde we het laatste stuk van het eerste deel terug naar huis…

Azoren, wauw een plaatje. Op de Azoren is het een traditie van zeilschepen om een tekening te maken op de kade met iets van de reis die je aan het maken bent, dus de hele kade is een soort museum van schilderingen. Elke weer compleet anders, heel vet. We gingen met de groep naar de schilderingen van sas van vorige jaren kijken, echt heel leuk! Nu zijn we zelf bezig met onze eigen J.

De twee dagen erna was de solobivak en we kregen nog een lezing over walvissen. Ook gingen we sporten, nou ja meer een berg oplopen dus ja sporten. We gingen naar een heel mooi uitkijkpunt. Waarschijnlijk het laatste geweldige uitzicht van de reis…
Ook hadden we bezoek van een middelbare school en we namen onze laatste duik in de zee om half 8 ' sochtends kouuuudd !!

Morgen vertrekken we richting IJmuiden en zien we wel waar de wind ons brengt, misschien nog een tussenstop in Engeland of Brest, wie weet. Zoals Martin altijd zegt; een plan van een boot is als iets schrijven op het strand.

Liefs en tot.. snel!!

Linthe

Solobivak op de Azoren

Ín de ochtend werden we verrast dat we over een halfuur al weggingen naar de solobivak. Geweldig, een halfuur om je tas in te pakken voor 2 dagen in de wildernis. Snel naar de supermarkt om voor 10 euro eten in te kopen en hop naar de ferry, want die ging om kwart over één. Net toen we er bijna waren… Je raad het al, we waren te laat. Toen moesten we 4 uur wachten op de volgende, wat zou betekenen in het donker ons plekje vinden. Nou ja het zij zo. Op het andere eiland waar ook een vulkaan staat begonnen we omhoog te lopen met onze zware backpacks joehoe El Teide 7.0? Omdat we veel omhoog moeten lopen herinnert dat ons altijd aan die leuke klim op de vulkaan El Teide dus noemen we alles wat ook maar een beetje lopen omhoog is El Teide 3.0, 4.0, 5.0 enz.
Toen we eindelijk een geschikt bos gevonden hadden werden we verdeeld in kamp noord en zuid. De ene helft werd een voor een gedropt in de ene helft van het bos en de andere helft in de andere helft. Op gegeven moment haakte ik ook af en kwam ik aan op mijn plekje. Het was heel donker dus ik heb mijn tas ergens neergezet, mijn hangmat en zeiltje opgehangen en lekker in mijn hangmatje gaan liggen.
In de ochtend werd ik wakker door fluitende vogels en toen ik mijn ogen open deed zag ik een blauwe lucht door de hoge boomtoppen. Geweldig. Nou ja eigenlijk werd ik wakker door mensen die zin hadden om heel vroeg eens lekker bomen om te gaan hakken ;). Ik had wel honger dus ik at en dronk wat en toen had ik wel zin om iets te gaan doen. Ik had mijn horloge afgedaan omdat ik deze twee dagen wilde doen waar ik, alleen ik, zelf zin in had en niet omdat het er tijd voor was. De hele dag heb ik inderdaad gedaan waar ik zin in had. Wat wel jammer was is dat je niet echt helemaal alleen zat. Om mij heen hoorde en zag ik iets van tien mensen. Maar uiteindelijk was het ook niet zo erg.
Ik heb heerlijk nagedacht over alles, gegeten, geslapen, gechillt en beetje dingetjes gebouwd. In de avond wanneer ik moe was ging ik maar weer eens slapen en in de ochtend werd ik weer wakker door fluitende vogeltjes, wat een heerlijk leven ?. Mijn zeiltje had ik goed opgehangen want 2x had het geregend en ik was niet nat geworden!
Voor ik het wist werd er alweer omgeroepen om te gaan opruimen. Echt een super ervaring en heel rustgevend. Met de ferry gingen we weer terug naar ons eigen eilandje naar ons huis.

Eigen reis Cuba

Het was een geweldige en bijzondere tijd. Ik zat in een groepje met Mus, Harm, Amber, Marie, Pien, Matthias, Willemijn en Anne.

Van te voren op de boot was ons plan om vanuit Havana naar het oosten te reizen, naar Trinidad, en daar verder te kijken wat te doen.

Zo gezegd, zo gedaan. We gingen als eerste groepje weg en namen de (overvolle) bus naar central Havana. Daar hadden we onze eerste ervaring met een Casa Particulara. Een hostel maar dan slaap je in een kamer, wat onderdeel is van iemands huis (casa = huis). Hele leuke casa met mooi uitzicht over de stad. Cuba is na een week voor mij heel normaal geworden maar toen ik er net aangekomen was keek ik mijn ogen uit naar de oldtimer taxi’s en andere speciale vervoersmiddelen zoals fietstaxi’s en paardtaxi’s. Wat ook een grappig ding in Cuba is, is het geld. Je hebt namelijk 2 soorten pesos; de peso convertible (ook wel cuc genoemd) en de peso nationale (ook wel cup genoemd). Heel belangrijk om deze uit elkaar te houden namelijk 1 cuc = 24 peso nationales. De cuc is voor de toeristen en de peso nationale voor de plaatselijke bevolking. Neemt niet weg dat wij als toeristen ook met peso nationale kunnen betalen (goedkope pizzas voor 10 peso nationale mmmm J, reken maar uit…)

In het begin was dat wel even wennen want net zoals jullie had ik dit ook op deze manier uitgelegd gekregen en ik snapte er geen poep van dus ik vergeef het jullie als je het niet snapt.

Nou terug naar Havana. Nou dag 1 was wel een beetje voorbij en de volgende dag besloten we meteen gewoon naar Trinidad te gaan. Dat werd een beetje anders aangezien het vervoer naar Trinidad heel duur was met de gewone bus. Dus toen gingen we liften aan een grote snelweg naar Trinidad. Het liften daar is een beetje anders. Je staat dus aan de kant van een snelweg wapperend met geld in je hand. En ja hoor het werkte. Een truck wilde ons wel meenemen, weliswaar niet naar Trinidad maar naar Cienfuegos. Yolo gewoon doen! Want het zag er niet naar uit dat er nog heel snel zo een truck zou komen die én naar Trinidad ging, én ons mee wilde nemen. Uiteindelijk was onze keuze heel goed (vond ik), want Cienfuegos was echt heel gaaf! Weer een casa met een dakje met uitzicht over Cienfuegos. In Cienfuegos zijn we de stad in gegaan en de volgende dag ook nog naar Puntogordo, het uiterste puntje van Cienfuegos tot de zee. Daar gingen we heen met een paardentaxi, vet leuk maar wel zielig al die paardjes. Ze zagen er niet heel gezond uit ofzo. De volgende dag wilden we weer verder gaan naar Trinidad. Dit keer namen we de taxi want dat was een stukje makkelijker (en goedkoper) dan liften. Gek hè… “Nuebe estudiantes” En hop binnen no-time waren we in Trinidad. Heel mooi stadje met allemaal gekleurde huisjes. Een casa met weer een dakterrasje. In Trinidad hebben we paardgereden! Echt vet leuk was dat! Alleen we mochten niet in galop L. Op gegeven moment begon het draven in een western zadel (dus doorzitten) wel een beetje pijn te doen maar ja niks aan te doen. De ons beloofde waterval werd een meertje. Heel chill maar wel een beetje afgezet voor de 20 cuc entree. Onderweg stopte we ook nog een keer om te lunchen, heel lekker varken aan een spit mmm.

Echt een heel leuke dag en ik was niet allergisch geworden (ik dacht namelijk dat ik dat was voor paarden).

De volgende dag door naar Santa Clara met de taxi. Ik vond dat het minst leuke dorpje. Wel hebben we in de avond een soort salsa lesje gehad. Ergens bij een cafeetje lekker gedanst en wat gedronken. Al snel door naar wat we op het laatst nog besloten hadden; Mantanzas omdat het toch heel goed ging met ons geld! Mantanzas was echt heel gaaf. We zijn daar naar een soort uitkijkpunt gegaan met aan de ene kant mooi uitzicht over een vallei en de andere kant Mantanzas met de baai. Op het pleintje wat geluncht en Anne ging ziek naar de casa terug. Er stonden grote boxen op het plein met moderne muziek dus dat was ook wel weer een keer leuk na allemaal Cubaanse muziek. We liepen er naartoe en wij mochten onze iphone aansluiten. We zette ‘sexy als is dans’ op dus daar hoorde je Nederlandse muziek over het plein. Heel leuk om iedereen een beetje te zien dansen op het plein J. Ook zijn we naar bruggen gegaan. Het bleek dat ‘de brug’ halverwege kapot was maar voor ons geen probleem, wij liepen wel verder over een buis.

Teruggekomen bij de casa bleek onze taxitruck die we eerder geregeld hadden niet door te gaan dus wij met onze tassen weer op zoek naar een andere. Dat lukte! En zo waren we in de avond in Havana aangekomen (Ik lag in de taxi op de schoot van Amber en Matthie en Pien omdat er geen plek meer was). Die avond zijn we ook nog naar het centrum gegaan waar we de andere groepjes tegenkwamen en gezellig met hun nog even door de stad liepen, Anne was nog ziek namelijk.

De volgende dag dumpten we onze tassen in de auto van Martin omdat hij toevallig in Havana was en daarna gingen we naar de grootste overdekte markt van Cuba, San José. Heel leuk. De rest van de middag laatste keer uiteten met een gezellig bandje erbij en nog even door de stad gelopen en toen bleek dat we eigenlijk nog genoeg geld overhadden voor een coole open dak chevrolet. Die kans lieten we niet lopen dus daar zaten we dan, de laatste gezelligheid en glimpen opvangend van Havana voordat we weer terugkwamen op de boot.

Onze planning hebben we best wel goed opgevolgd elke keer, de planning veranderde wel met de dag maar dat was wel leuk. Meestal was iedereen het wel eens met wat we deden. Iedereen gooide ideeën in de groep en zo is de reis echt heel mooi geworden.

Deze reis was weer heeel anders dan Panama. Ik vond persoonlijk deze leuker omdat we hier ten eerste langer hadden en meer flexibiliteit met hoe en wat. Ook deze cultuur is gewoon heel verschillend dan de cultuur die ik tot nu toe gekend heb. Wat best wel stom van ons Nederlanders is, is dat we heel moeilijk buitenlandse mensen vertrouwen. Dat merkte ik heel erg bij mezelf in Cuba. Veel mensen boden hulp aan en heel vaak negeerde ik dat dan omdat ik dacht dat ze iets geks wilde doen ofzo, maar toen ik het meer ben gaan accepteren merkte ik dat ze echt oprecht wilden helpen.

Een ander mooi voorbeeld ervan is met een casa zoeken. Als het bij de ene vol is, doen ze hun uiterste best om dan meteen een ander casa voor je te regelen, sneller dan je het zelf doorhebt staat er dan weer iemand klaar die je er heen wilt brengen.

Het is natuurlijk inderdaad gevaarlijk om iedereen zo maar te vertrouwen maar toch vind ik het schrokkend dat ik zelf zo wantrouwig was naar de mensen die juist heel aardig waren en heel behulpzaam.

Ik vond Cuba echt een geweldig land, een van de mooiste tot nu toe. Heel speciaal om het land ook op deze manier te verkennen. Want op deze manier ben ik er echt achter gekomen hoe deze communistische cultuur in elkaar steekt.

Liefs Linthe

Isla Providencia tot Cuba

Wat was het weer wennen aan boord, na 2 weken niet er niet te zijn geweest. Onze volgende bestemming was Isla Providencia wat heel erg in de buurt van Panama lag, zo’n 2 dagen varen. Isla Providencia zag er heel mooi uit van buiten maar toen we even aan land mochten was het een stuk lelijker dan ik had gedacht, en ook saaier. Wie ergens anders op de wereld wil gaan wonen, doe het niet op Isla Providencia want na 1 uur waren wij al uitgekeken…

Na nog wat school kondigde Mieke aan dat we naar een strandje gingen om over de streep te doen. ‘een groepsoefening, geen spel’. Het was leuk om het een keer mee te maken hoe dat gaat. Het was een leuke middag.

’s Avonds kwam er een plaatselijk bandje langs op de boot. Ik had toen keukendienst dus als ik eten kwam brengen was er een leuk muziekje bij. Het was best wel grappig want ze hadden allemaal muziek instrumenten die je normaal niet zou gebruiken (bijv. de onderkaak van een paard of een soort rare djembé). Ook weer heel gezellig.
De volgende dag voeren we door naar een geweldige plek met heel blauw water waar we gingen snorkelen!! Echt wauw, superhelder, eigenlijk zoals een zwembad zo lichtblauw en helder alleen smaakte het dan zout in plaats van naar chloor. En natuurlijk waren er heel veel coole vissen te zien.

De volgende dagen voeren we door naar Cuba. Het voelde weer een beetje als de oversteek alleen duurde het wat korter en was er veel regen en zaten we al weer met onze zeilpakken aan nachtwacht te lopen…

De laatste 300 mijl was de scheepsovername. De laatste dag voordat we aankwamen in Cuba was er een mega schoonmaak want in Cuba wordt daar streng op gecontroleerd. Ik had kaartje Salon en we deden er in totaal 6 uur over. Dan denk je wow dat is lang maar dan was er de keukendienst die van ‘s ochtends tot 4 uur ‘s nachts is bezig geweest! Toen er dan ook een controleur aan boord kwam had hij helemaal niks aan te merken en konden we zonder moeite aanleggen.

We liggen sinds Kaap Verdië eigenlijk weer bij de kust. En we gaan ook niet meer voor anker de rest van de reis (Geen ankerwacht meer :D!). Wel leuk om een keer weer in een haven te liggen waar je andere bootjes kan bekijken J.

Na de eigen reis hadden we weer hutten- en wachtwissel! Ook gaf Sam (leerling) een sport middag. Eerst een stuk zwemmen, hardlopen en over een touw balanceren. Heel lekker om weer intensief te sporten. Nu zijn we onderweg naar Bermuda. Met een rustig tegenwindje op de motor dus genieten we van het laatste lekkere weer en de warme temperaturen…
Groetjeeees xxxx

Eigen Reis door Panama

Halloo:)
Intussen is onze laatste dag van de eigen reis aangebroken. Vanavond om 10 uur is het feest afgelopen en gaan we weer allemaal aan boord, maar nu eerst een verhaaltje van de week.

EIgen reis is voor ons een bekend begrip maar voor de meeste mensen een vraagteken. Met eigen reis wordt de groep in 4 groepen verdeeld met elk een docent als veiligheid. Je krijgt een budget mee en ons werd verteld je moet om 10 uur maandag weer aan boord in Bocas zijn. Wat je wil doen deze week is geheel aan jezelf en je groepje. Wil jij 120 pannenkoeken en meteen naar Bocas, prima!

Daar dachten wij natuurlijk anders over. Ik zat in een groepje met Eva, Sija, Marilotte, Jord, Mus, Hessel en Chritstiaan en als docent Thijs. De docent ging letterlijk alleen mee voor de veiligheid want hij mocht geen enkel initiatief nemen, wij moesten alles beslissen.

We begonnen in Panama City, na de hele groep voor het eerst deze maanden echt gedag gezegt te hebben kochten we een simkaart en namen we de metro naar Casco Viego. Thijs had de week ervoor vakantie gehad en iemand ontmoet die een kamer had. WIJ vroegen of hij misschien aan haar wilde vragen of we daar een nacht mochten logeren, want dat zou ons 100 dollar schelen. (In totaal hadden we voor ons hele groepje inclusief Thijs 1080 dollar) En ja hoor, we konden bij haar terecht. We sliepen die nacht wel op de grond maarja, de meeste hebben wel oke geslapen en het was natuurlijk gratis. De volgende dag nog een dag Panama City. We besloten niet naar het nieuwe deel met de wolkenkrabbers te gaan omdat dat alleen maar de wolkenkrabbers waren die er spectaculair uitzagen maar er verder niet echt iets te doen was daar. We kochten alvast kaartjes voor de nachtbus naar David en de rest van de dag hebben we een beetje rondgelopen in PanamaCity.
Voor we het wisten was het alweer tijd om naar het busstation te gaan dus weer met onze zware backpacks in de metro naar het station.
Met de nachtbus reizen was heel chill, tot het moment dat we uit de bus moesten en moesten overstappen op een andere omdat onze kapot was... Vanuit David hadden we directe verbinding naar Boquete want daar hadden we een heel chill hostel geboekt.; Refugio del Rio (aanrader!)
We sliepen daar in tenten maar wel op bedden, echt heeeerlijk. In Boquete zelf was er niet veel te doen voor ons want ja, 20 dollar per dag met reizen eten en slapen houd je niet veel over...
In de ochtend vertrokken we naar Bocas del Toro, onze eindbestemming. We hadden een busje gehuurd voor 10 dollar pp! Wat echt een wonder was omdat hij eerst 35 pp was, top afgedingt!!
Als laatst namen we de watertaxi naar het eiland. We voeren heel dicht langs ons schip want die was er ondertussen bovenlangs Panama heen gevaren. Heeel vet maar wel apart om haar weer te zien. Heel leuk om dan te zeggen; ja dat is ons huis tegen mensen die ook in de watertaxi zaten :).
Toen natuurlijk op zoek naar een hostel. Dat was best wel een opgave, 9 personen in een hostel. Maar weer hadden we heel erg geluk, Hosteluego wilde ons wel een plekje geven voor 12 dollar pp. Met een kamer van 4 met zn 8en, heel gezellig bij elkaar in bed ;). De ena laatste dag gingen we naar Paki Point beach, ons eerste echt uitje!! Wat een heerlijke dag was dat, ons surfplan ging helaas niet door maar alsnog was het een geslaagde dag. Vandaag is dus onze laatste dag en we hebben geld opgespaard zodat we vanavond uiteten kunnen voor 10 dollar pp!! Voor ons echt een feeest want normaail eten we voor niet meer dan 3 per maaltijd (als het niet minder is).

Ik heb een heerlijke week gehad. Alles binnen ons groepje verliep eigenlijk heel soepel en met z'n allen en onze beslissingen is deze week een topweek geworden!

Lots of love,
Linthe