Hoi lieve mensen aan de andere kant van de wereld!

Alweer bijna een maand voorbij sinds mijn laatste verhaal, wat gaat de tijd toch snel en wat is er veel gebeurd.
Na Aruba gingen we door hele hoge golven (somminge wel 4 meter hoog) naar de San Blas eilanden. Dat zijn echt waanzinnig mooie eilanden bewoond door palmbomen met kokosnoten. De eerste dag deelden we onze ankerplek met de andere school at sea boot maar dan in Duitsland; High sails high school. Heel grappig dat zij eigenlijk precies hetzelfde doen. Ik was wel blij dat ik op de Regina zat, no offense maar die boot van hun was toch eens tukje minder aantrekkelijk. Op onze boot hebben we met hun gebarbecued, super gezellig! Al snel gingen we naar een plekje omringd door onbewoonde eilanden. Terwijl we hard aan ons schoolwerk werkten om onze planning bij te houden hadden we gewoon tropenrooster. Dus in de middag op het heetst van de dag mochten wij naar de eilanden toe en lekker zwemmen enz. Heel bijzonder hoor.
Toen stelde Martin voor om een nacht op een van de eilanden te slapen! Daar had iedereen wel heel veel zin in dus om 4 uur vertrokken we met onze hangmatten en wat eten naar een eiland. Toen iedereen een plekje had gevonden voor z'n hangmat maakte Sam een vuurtje en hebben we heerlijk worstjes en brood op het vuur geroosterd. Heel gezellig en speciaal om dat een keer te doen.
De volgende ochtend wel weer gewoon om 9 uur aan je schoolwerk helaas. Maar door de vele schooldagen op de San Blas heb ik mijn planning wel af en kan ik na de eigen reis beginnen met mijn SE's.
Op de San Blas eilanden hebben we ook gezeild in houten kano's met een soort zeil erop. Heel grappig om dat een keer op die manier te doen.

Na de San Blas door naar Panama waar onze tocht naar de Kuna indianen begon. Heel optimistisch begonnen we met lopen aan onze dagwandeling met onze zware bepakte rugzakken. Maar dat verliep toch een beetje anders. Bij de douane werden we opghouden omdat hij zei dat de weg te gevaarlijk was. We gingen dus in auto's verder, wat ik persoonlijk niet heeeel erg vond :). Nou ik werd nog blijer toen we de weg reden want wow als we die hadden moeten lopen zouden we na 2 dagen er nog niet zijn.
We werden afgezet waar het vanaf daar veilig was en toen moesten we helaas wel gaan lopen. Het is best wel vervelend (redactie papa: even ander woordje gebruikt ;-)) om na zo lang niet veel bewegen opeens met een hele zware rugzak even 5 uur te gaan lopen (Op het heetst van de dag). Na 5 uur lopen kwamen we aan wat leek op een hostel maar we hoorden van Sam (stuurman) dat hier niks was en dat we nog gezellig even 1,5 uur door moesten lopen. Ja dahaag. Nouja incasseren en doorlopen. Na een paar stappen bleek dat het een grap was en dat dit gewoon wel het hostel was (Sammmmmmmmm!!!) We hingen onze hangmatjes op en na een lekker avondmaal ging iedereen slapen.
We hoorden dat het nog zo'n 10 km lopen was tot het meer. Nou oke is te doen dacht ik. Nou neee dat viel tegen holy shit. En steeds maar weer die eindeloze weg voor je. Ik heb het meeste van de route naar de grond gekeken me vasthoudend aan een lijntje (klinkt heel kinderachtig maar het hielp zo goed!). Blaren ontstonden en alles deed pijn, het leek of mijn rugzak steeds zwaarder werd ofzo. Toen we dan eindelijk bij het meer aankwamen was iedereen zo onwijs blij!!
Ik was ook heeel blij maar dat werd weer wat minder toen ik mijn schoenen uitdeed en blaren op m' n hiel zag van 3/4 cm in de lengte. Nouja veel op slippers lopen dan maar he:). Alle tassen in de kano's (wij ook trouwens) en na ongeveer een uur varen kwamen we aan.

De week bij de indianen was zo zo zo bijzonder. We werden verdeeld in groepjes die elk bij een familie een week ging logeren. Ik zat in een groepje met Marilotte, Fleur, Bibi en Amber. We sliepen in onze hangmatten onder een riete dakje op een houten platform, heel primitief want privacy was er niet.
Wat we onder andere gedaan hebben is: Wandelen, hakken meet manchetes, koken, krokodillen vangen (heeel gaaf), grotten bekijken, paardrijden, en nog veeel meer.

Het krokodillen vangen was heel vet. In de avond gingen we met 8 personen en 2 indianen in een kano. De indiaan stond voorop met een speer in zijn hand. We voeren rustig eropaf en BAM speer erin, kroko in de boot, bek dichthouden en keel doorsnijden en voila. Ik heb ook een mini krokodilletje vast gehouden, echt sueprlief!
De kano's worden gemaakt in de bergen. Er staan daar grote bomen waar dat gemaakt van kan worden. Natuurlijk hadden ze een paar mensen nodig om de kano naar het dorp te tillen en ja toen waren wij er. Met z'n alle eerst ernaartoe lopen en toen met de kano terug. De samenwerking ging zo onwijs goed in tegenstelling tot andere keren. In minder dan 2 uur hebben we hem naar beneden gehaald.

Communiceren was soms best lastig maar over het algemeen begrepen we elkaar wel en mijn Spaans is die week heel erg vooruit gegaan.
Het was echt heel leuk, met name ook de kindjes waren super schattig.
Ik heb een supermooi zelf gemaakt armbandje met LINTHE erop gekregen en raad is waar hij nu is... Ergens in Panama City met mn domme hoofd niet strak genoeg vast dus nu ben ik hem kwijt echt heeel jammer.

Onze eigen reis is inmiddels begonnen maar daar vertel ik in mijn volgende verhaaltje weer meer over.

Liefs en een dikke kus vanuit Boquete nu :)
Linthe