Hoi!! Alweer de tweede Sailmail, helaas kotsstand niet meer op nul. Gisteren (maandag) vertrokken rond drieën uit Brest. Iedereen was blij dat we weer naar zee gingen, niemand vond het erg om de lelijke haven vol roestbakken en strijkijzers achter ons te laten. Zeegang was stevig, maar het ging. Uurtje later voelde ik me een beetje misselijk, maar dat ging in vlagen steeds weer weg. De eersten hingen al gauw kotsend over boord. Terwijl ik lekker met Tara in de salon zat te kletsen, voelde ik me ineens niet zo heel erg lekker meer. Ik peerde ‘m snel naar buiten en ging over de reling hangen, maar het ging goed. Alleen maar heerlijk veel slijm. Mieke zag me staan en van haar kreeg ik het advies om aan de andere kant te gaan staan, daar schijnt de maan, da’s mooier.íí Docent Thijs was ook zeeziek en toen dat een beetje minder werd, was hij gigantisch melig. Uiteindelijk lag ik met hem en Frouwke (ook een docent) op het midden-dek Ierse liedjes te zingen. Ik moest toen naar beneden om mijn bed weer op te dekken. De hele gang stonk vreselijk naar je kan wel raden wat. In de hut ging het flink te keer en omdat we niet alles zeevast hadden gemaakt, lag de hele kamer vol zooi. Snel heb ik mijn zeilpak aangetrokken en ben toen weer naar boven gestommeld. NÈt op tijd: binnen twee seconden hing ik over de reling. Ik raakte even in paniek, want ik wilde niet overgeven, maar toen het er uit was, luchtte dat op.
Alles werd door elkaar heen geschud. De keuken was levensgevaarlijk. De messen bleven weliswaar netjes op hun plek maar glazen bekers vlogen je om de oren. Heb een poging gedaan tot het opruimen er van, maar verder dan bij elkaar vegen kwam ik niet.
Het ene moment sta je recht op met iemand te praten, het volgende lig je drie meter verderop languit op de bank. Ik had er wel erg veel lol om, zeker toen Hessel en Sam vonden dat de zeeziekte wel mee viel als je ging staan dansen op Trift shop. Die theorie heeft zichzelf later ook ontkracht, maar goedÖ Heb de keukendienst van Maddie ‘s avonds overgenomen: drie borden afdrogen, want iedereen was te ziek om te eten. Over eten/overgeven praten was verboden, daar was ik blij om.
Daarna kwam de wacht, van 9 tot 12. Vreselijk. Er moesten zeilen gehesen worden en het regende. Even later verander die regen in hagel en op de achtergrond bliksemde het flink, wat wel gaaf was om te zien. Om half twaalf ging ik de volgende wacht wakker maken. Dat was een ramp. Twee mensen vertikten het om hun bed uit te komen en vonden dat ze het ontzettend zwaar hadden. Uiteindelijk moest mijn wacht twintig minuten langer blijven omdat zij te lui waren en moesten we in nog meer regen en hagel extra zeilen hijsen. Als je te laat komt op de wacht, krijgt je hele wacht een straf. Vanavond worden we dus door hun een half uur eerder afgelost: half uur eerder Èn langer slapen! HÈÈrlijk.
Moeten nog door de golf van Biskaje, ik ben benieuwd hoe dat gaat worden. liefs Merle