Op dinsdag 16 december werden we met de groep opgehaald in minivans om naar de Boiling Lakes te gaan. We gingen dwars door Dominica en werden afgezet onderaan de berg. Seacat, onze gids, begeleide ons naar boven, terwijl hij onderweg steeds kleine dingen uitlegde over verschillende planten- en boomsoorten. Een voorbeeld van wat hij heeft uitgelegd is dat de bomen en planten heel hoog zijn omdat ze dan zonlicht kunnen vangen.

Na iets van 3 uur lopen kwamen we bij een soort kokend riviertje, waar we eieren gekookt hebben. Ze werden van buiten zwart van de zwavel maar de binnenkant smaakte gewoon heerlijk naar ei.

We liepen verder, soms door de rivier en dan weer door het begroeide oerwoud. Uiteindelijk kwamen we aan na ongeveer 4 uur geklommen te hebben bij het een na grootste Boiling Lake van de wereld. Het was heel apart om te zien, een rond meertje dat in het midden een soort kolkende massa was en waar warme lucht uit opsteeg, zoals normaal kokend water eruit zag. Wel stonk het heel erg naar zwavel.

Hoewel het Lake zelf heel indrukwekkend was vond ik de weg ernaartoe leuker. De weg terug mochten we in kleine groepjes doen en deed ik grotendeels rennend met mijn groepje wat echt heel gaaf was.

Toen we weer beneden bij de berg waren mochten we nog even zwemmen in de grot met een kleine waterval. We hoorden dat een scene uit Pirates of the Carribian daar opgenomen was, dus dat was echt heel cool om daar even te zwemmen.

We werden weer teug gebracht naar de steiger met de vans en nadat we weer teugkwamen bij de boot met de bijboot stond ons heerlijke spaghetti bolognese op te wachten.

De volgende dag werden we weer vroeg gewekt voor het volgende avontuur; de Rastafari’s. In dezelfde minivans werden we naar ze toe gebracht. We gingen dwars door Dominica heen. Onderweg stopte onze chauffeur en begeleider Seacat steeds om eten voor ons te pakken. Ik heb die dag wel 15 soorten fruit gegeten denk ik, heerlijk!

We kwamen aan. Eerst was alles nog een beetje onwennig maar toen we eten gingen zoeken in de tuin voor het middageten en het daarna gedeeltelijk zelf klaar gingen maken liep het wel los.

Op gegeven moment zei Seacat dat we naar de waterval (Victoria Falls) gingen. Op mijn blote voeten en in onze badkleding liepen we naar de rivier die we op moesten klimmen/zwemmen/lopen om bij de waterval te komen. Het was echt heel gaaf om dat te doen, zeker als je dan uitkomt bij een hele mooie waterval. Die waterval kwam met een enorme kracht naar beneden dat je als je in het water zwom voor de waterval je bijna niks kon zien door het water dat omhoog spatte. We hebben heerlijk gezwommen en voordat we het wisten moesten we alweer terug klimmen. Terug gekomen bij de Rastafari’s stond ons een heerlijke lunch uit eigen tuin op te wachten; rijst met zoete aardappelprut. Daarna kregen we een speech van de “opperrasta” Mozes. Hij vertelde ons hoe ze daar leefde en de betekenis van hun kleuren; groen voor land, rood voor mensen en geel voor de zon. Daarna mochten we nog apart vragen stellen. Met mijn groepje stelden we onze vragen aan een vrouw, zelf geen echte rasta, die Mozes al heel lang kende. “Less is more, we don’t need so much to be happy”.

We hebben nog even met de kindjes gespeeld en toen moesten we alweer naar huis. Ik vond het echt heel mooi en indrukwekkend.

Liefs vanuit Curacao!

Linthe